Bel me: 06 23 03 10 90
Bel ons: 06 23 03 10 90
Herken je de volgende situatie?
Je stuurt een team van receptionistes aan.
Je eigen directeur heeft al een paar keer gezegd dat er niet koud aan hem mag worden doorverbonden als hij in de auto zit. Hij wil eerst weten wie hij aan de telefoon krijgt voordat er doorverbonden kan worden.
Dit heb je besproken met alle receptionistes. En nu is er één die telkens koud doorverbindt.
Deze situatie is mij overkomen toen ik als directie assistente werkte bij een bouwbedrijf. Ik gaf ondersteuning aan de directie (COO en CEO) en stuurde een team van receptionistes aan.
Dat koud doorverbinden is natuurlijk geen kardinale fout, maar het was wel irritant.
Mijn directeur was boos en zei: Ik heb dit toch al 20 keer gezegd!!
Ik voelde me opgelaten. Ik was immers verantwoordelijk voor het team. Dus als er iets misgaat, was ik de eerste die het te horen kreeg.
De receptioniste zei dat het heel druk was en dat ze even niet anders kon dan koud doorverbinden.
Dat vond ik ook wel begrijpelijk. Ik wist namelijk hoe druk het kon zijn bij de receptie.
Maar eigenlijk was ik zelf ook erg druk die dag. En nu moest ik ook hier nog aandacht aan besteden.
En aan wat eigenlijk?
Uiteindelijk is het ook maar een klein foutje. Vervelend, maar geen ramp.
Ik vond het vervelender dat ik die dame weer moest aanspreken.
Ten eerste omdat de fout niet super ernstig was
Maar ten tweede omdat het ook niet de eerste keer was dat ze dit deed.
Ik dacht bij mezelf: hoe ga ik dit nu weer aanpakken?
Hoe houd ik mijn directeur tevreden?
En hoe zorg ik ervoor dat het nu eindelijk een keertje doordringt tot die receptioniste?
En daar sta je dan als directie assistent.
Het is een fantastische functie. Maar het is ook een functie waarin er best wat van je verwacht wordt.
En het is een functie die niet altijd even makkelijk is
Mijn directeur was geïrriteerd
De receptioniste voelde zich rot
En ik stond ertussen.
Ik voelde even een afstand tot mijn directeur en een afstand tot die ene receptioniste
En ik kan je vertellen, dat voelt best wel eenzaam.
Ik vermoed dat er genoeg lezeressen zijn die zo’n zelfde situatie hebben meegemaakt. Het is zo’n situatie die niet ernstig genoeg is om van slag te raken, maar wel genoeg om je dag te verpesten.
Mijn oplossing?
Wil je het echt weten?
Een verse bak cappuccino en een grote reep chocola en weer doorgaan met je werk (en hopen dat je baas geen stukje pakt).
PS: Ik heb natuurlijk een betere oplossing. Wil je daar meer over weten, neem dan eens een kijkje op mijn homepage.