Bel me: 06 23 03 10 90
Bel ons: 06 23 03 10 90
Jaren geleden reed ik op de Autobahn ergens in Zuid Duitsland. Zoals je misschien weet, geldt er in Duitsland geen maximum snelheid.
Ik reed ongeveer 150 km/uur en ik was net bezig een aantal vrachtwagens in te halen. Achter mij zat een drammertje. Zo eentje die steeds heel dicht op mij ging rijden, ging lichten en dan weer afstand nam. Ik werd er helemaal zenuwachtig van.
Ik kon ook niet aan de kant, want ik was net aan het inhalen. Dat ging volgens hem niet snel genoeg. Want toen hij mij uiteindelijk inhaalde, ontplofte hij. Hij ging voor mij rijden en stapte plots op de rem. Kan je het voorstellen? We reden eerst 150 en ineens terug naar 60 km/uur. En allemaal auto’s langs ons heen zoeven en toeteren. En die man alleen maar Duitse verwensingen naar ons schelden. Gelukkig nam ie na 10 minuten de afrit, maar ik heb nog heel lang in mijn achteruitkijkspiegel gekeken of ie toch niet weer terugkwam. Gevalletje road rage dus. Sindsdien ben ik über relaxt achter het stuur. Ik laat iedereen voorgaan. Wil je me inhalen, ik ga wel naar rechts. Wil je een plaatsje opschuiven in de file? Ga je gang. Als iemand mij afsnijdt, ik ga niet toeteren. Want voordat je het weet, ga je bij iemand over zijn grens
Je weet maar nooit wat voor een persoon er achter het stuur zit.
Maar het grappige is; je weet eigenlijk ook niet wat voor een persoon er naast jou op kantoor zit.
Jaren geleden werkte ik als management assistente bij een bedrijf. Ik deelde een kamer met een beleidsmedewerker. Een hele aardige man, maar later kwam aan het licht dat hij er een dubbele administratie op nahield. Ik was met stomheid geslagen.
Of wat te denken van die vestigingsmanager die was betrapt bij het stelen van de kas. Het kwam gewoon niet in mij op dat mijn collega’s ook ‘andere dingen’ deden.
Eigenlijk weet je gewoon niet wie er op kantoor naast je zit. Al jouw collega’s zijn mensen met normen en waarden en een bepaalde opvoeding. En allemaal gaan zij om 8.30 uur achter hun bureau zitten en nemen zij de rol aan van beleidsmedewerker of vestigingsmanager.
Als je als in het secretaressevak werkt en je hebt ook een team aan te sturen, dan neem ik aan dat jij je teamleden goed kent. Maar ook jij kan een keer onaangenaam verrast worden.
Dat hoeft niet direct crimineel of agressief gedrag te zijn. Het kan ook een botte opmerking of belediging zijn. Iemand dus die over jouw grens gaat. Zo’n teamlid dat altijd gelijk wil hebben en in elke discussie blijft doordrammen. Of zo eentje die de regels van het bedrijf kent, maar ze toch weer ter discussie wil stellen. En als je iets vraagt, dan zegt zij: “Dat kan je toch zelf ook wel?” Wat ga je dan doen? Ga je zeggen: Ik ben hier de teamleider en ik bepaal? Ga je ontploffen? Met andere woorden hoe reageer jij als iemand over je grens gaat?
Wil je daar eens geheel vrijblijvend een halfuurtje met een gecertificeerde coach over praten? Dat kan. Stuur mij een berichtje en dan plannen we een datum.