Bel me: 06 23 03 10 90
Bel ons: 06 23 03 10 90
Jaren geleden reed ik op de Autobahn ergens in Zuid Duitsland. Zoals je misschien weet, geldt er in Duitsland geen maximum snelheid.
Ik reed ongeveer 150 km/uur en ik was net bezig een aantal vrachtwagens in te halen. Achter mij zat een drammertje. Zo eentje die steeds heel dicht op mij ging rijden en ging lichten. Ik werd er helemaal zenuwachtig van.
Ik kon ook niet aan de kant, want ik was net aan het inhalen. Toen hij mij uiteindelijk inhaalde, heb ik een niet zo’n charmant gebaar gemaakt.
En wat er toen gebeurde?
Hij ontplofte.
Hij ging voor mij rijden en stapte ineens op de rem.
Van 150 in een paar seconden terug naar 60 km/uur. En alle auto’s achter ons langs ons heen zoeven en toeteren. Zie je de situatie een beetje voor je?
En die man alleen maar Duitse verwensingen maken en naar ons schelden.
Gelukkig nam ie na 10 minuten de afrit, maar ik heb nog heel lang in mijn achteruitkijkspiegel gekeken of ie toch niet weer terugkwam.
Gevalletje road rage dus.
Sindsdien ben ik über relaxt achter het stuur.
Ik laat iedereen voorgaan.
Wil je me inhalen? Ik ga wel naar rechts.
Wil je een plaatsje opschuiven in de file? Ga je gang.
Als iemand mij afsnijdt, ik ga niet toeteren. Want voordat je het weet, ga je bij iemand over zijn grens
Je weet maar nooit wat voor een persoon er achter het stuur zit.
Maar het grappige is; je weet eigenlijk ook niet wat voor een persoon er naast jou op kantoor zit.
Jaren geleden werkte ik als management assistente bij een bedrijf. Ik deelde een kamer met een beleidsmedewerker. Een hele aardige man, maar later kwam aan het licht dat hij er een dubbele administratie op nahield. Een juridische grens dus. Ik was met stomheid geslagen.
Of wat te denken van die vestigingsmanager die was betrapt bij het stelen van de kas. Het kwam gewoon niet in mij op dat mijn collega ook ‘andere dingen’ deed.
Eigenlijk weet je niet wie er op kantoor naast je zit. Al jouw collega’s zijn mensen met normen en waarden en een bepaalde opvoeding. En allemaal gaan zij om 8.30 uur achter hun bureau zitten en nemen zij de rol aan van beleidsmedewerker of vestigingsmanager.
Als je als in het secretaressevak werkt en je hebt ook een team aan te sturen, dan neem ik aan dat jij je teamleden goed kent. Maar ook jij kan een keer onaangenaam verrast worden. Het kan een keer gebeuren dat iemand uit jouw team (of een collega) over jouw grens gaat.
Zo’n teamlid dat altijd gelijk wil hebben en in elke discussie blijft doordrammen. Of zo eentje die de regels van het bedrijf kent, maar ze toch weer ter discussie wil stellen. Nu is mijn vraag: hoe reageer jij als iemand over jouw grens gaat? Ben je met stomheid geslagen? Word je woest? Hoe behoor je eigenlijk als teamleider te reageren als iemand over jouw grens gaat?
Wil je daar eens gratis en geheel vrijblijvend een halfuurtje met een gecertificeerde coach over praten? Dat kan. Stuur mij een berichtje en dan plannen we een datum.